Social Learning binnen én buiten je organisatie! Durven we dat wel? Jawel. Doen! Dit was één van de presentaties op Next Learning 2020 die ik heb teruggekeken. En natuurlijk is het niet helemaal hetzelfde als erbij zijn, maar ik vond er zeker blogwaardige elementen in. Hier dus mijn ‘highlights’ uit de presentatie van Isabel De Clerq!

Social learning: wat is dat?

Het begrip social learning is onder onderwijskundigen vast bekend vanuit de social learning theory van de psycholoog Bandura (1977). (Ja, ja, dat geldt voor mij ook als ik diep graaf in de krochten van mijn studietijd). Hij heeft deze theorie ontwikkeld na het afronden van een studie over de snelle invloed van sociale observatie op het gedrag van de mens. Volgens Bandura vindt leren vooral plaats door observeren en modelleren. Door de gevolgen te zien van het handelen van anderen, trek je conclusies voor je eigen gedrag.

Vandaag de dag heeft social learning een wat andere betekenis gekregen. Dit komt onder andere door technologische ontwikkelingen en veranderende opvattingen over leren. Denk aan het belang van informeel leren. Daarom spreken we nu over social learning als sprake is van samenwerkend leren en leren via interactie (zoals sociale media) waarbij de lerenden zelf veel controle heeft over het eigen leren. Dat maakt social learning dus een ‘breder’ begrip dan in de theorie van Bandura.

Voordelen

Social learning heeft zowel voor individu als organisatie veel voordelen. Voor een individu is het een manier van leren die ook in een druk tijdschema past, helpt het je om wendbaarder te worden, houd je een scherpere blik op ‘buiten’ en helpt het je om een levenlang te leren. Voor organisaties kan het leiden tot een betere klantgerichtheid (samenwerken over grenzen heen), geeft het wendbaarheid en maak je optimaal gebruik van collectieve intelligentie. Allemaal aan de ‘social learning’ dus! Toch is dat niet zo simpel en vanzelfsprekend als het lijkt.

Lees ook: Durf het beste uit jezelf te FALEN

Waarom doen ze dat niet gewoon?

Voor individuen vraagt het om mensen met een bepaald profiel. Mensen met een growth mindset. Mensen die het niet zien als ‘moeite’ en ‘inspanning’, maar die energie krijgen van dialoog en connectie. Van organisaties kan het een andere manier van werken vragen. Een andere werkcultuur zelfs. Van ’tussenschotjes’, geheimen, synchrone communicatie en hiërarchie naar verbindingen, transparantie en a-synchrone communicatie en co-creatie. Om er zo maar even wat termen in te gooien, die voor de meeste van mijn lezers wel bekend zijn denk ik. Ik heb niet zo’n zin om hier de hele presentatie samen te vatten en dat is ook niet nodig vind ik.

Social learning voor jezelf

De (over)stap/omslag naar social learning kan dus nogal een grote zijn. Tegelijkertijd denk ik dat iedere verandering bij jezelf begint en dat je ook met kleine stapjes die niet direct hoeven te botsen met wat er in jouw organisatie gebeurt, een verschil kunt maken. Of misschien het begin van het verschil, maar ook dat is al winst.

Isabel De Clerq noemt daarbij de 3 C’s die gaan over drie niveaus van participatie in ‘online knowledge flows’. Die 3 C’s kunnen je handvatten geven om zelf stappen te maken. Isabel zegt dat je kunt consumeren, bijdragen (contribute) en creëren. Om het voorbeeld concreet te maken heb ik haar 3 C’s toegepast op LinkedIn. Consumeren kun je dan vergelijken met iets interessant vinden om zo iets te bewaren. Bij contribute geef je een reactie, bijvoorbeeld wat je ergens goed aan vindt of wat je aanspreekt. Bij creation maak je zelf een nieuwe post. Bijvoorbeeld aan de hand van iets wat je is opgevallen of iets waar je vandaag aan gewerkt hebt.

Stap over die grens!

En natuurlijk is consumeren de snelste, makkelijkste en misschien ook wel de veiligste stap. Maar probeer eens wat er gebeurt als je ook een reactie geeft of zelf iets deelt. Mijn eigen ervaring is dat dit mooie gesprekken, nieuwe invalshoeken en interessante nieuwe connecties kan opleveren. De moeite waard dus om zelf eens over die grens heen te stappen!