8 redenen waarom ADDIE ‘killing’ is. Killing voor je leercultuur, killing voor de leerinterventie die je ermee hebt ontwikkeld en dus zonde van de moeite. Nou ja, dat laatste is dan weer overdreven. Maar dit veel gebruikte model heeft een aantal nadelen, waarvan het belangrijk is dat jij je ervan bewust bent. Want dan kun je er wat mee (of niet). Daarom vandaag 8 redenen waarom ADDIE ‘killing’ is (of met iets meer nuance: kan zijn).

Waarom ADDIE niet altijd werkt

1. Vergeten publiek
   Het model nodigt niet uit tot dialoog met de lerenden, wat kan resulteren in ineffectieve ‘content dumping’.
2. Cherry-picking
   De vaagheid van ADDIE maakt elke aanpak mogelijk, zelfs als deze niet het beste past bij de lerende.
3. Rook & Spiegels
   Het klinkt als een proces, maar werkt niet als een proces.
4. De standaardoplossing is ‘een cursus’
   En dat is vaak ongeschikt voor de beoogde leeruitkomsten. Zeker als het de enige oplossing is.
5. Folklore boven theorie
   Het is niet gebaseerd op leertheorieën, maar eerder een traditie.
6. Organisatorische chaos
   Gebrek aan consistentie in de werkwijze. Iedereen analyseert, ontwerpt en ontwikkelt op een andere manier. ADDIE laat daar veel (te veel) ruimte voor.
7. Eenrichtingsverkeer
   Er is weinig ruimte voor iteratie en continue verbetering.
8. ‘Happy sheet’-cultuur
   Focus op plezier in plaats van resultaten. Iets leuk vinden betekent niet per se dat er ook iets geleerd is.

Kortom: goed om je bewust van te zijn. Want dan kun je de keuze hiervoor bewust maken of je besluit om het model aan te vullen met elementen uit andere modellen om zo de zwakke plekken op te heffen. Of je doet het veel rigoreuzer en vervangt ADDIE door een ander model. Je kunt bijvoorbeeld Action Mapping van Cathy Moore overwegen, die een praktische en resultaatgerichte benadering biedt. Zelf vind ik ‘jobs-to-be-done’ ook waardevol. En zo zijn er nog wel meer interessante modellen waarmee je kunt experimenteren.