Na iedere vakantie neem ik mezelf voor om Grieks te gaan leren. Maar dat bleef altijd bij een mooi plan. Tot nu toe, want ik ben begonnen met Duolingo. En omdat Duolingo een mooie combinatie is van drill & practice en elementen van gamification, vond ik dat ik daar hier ook wel wat over kon schrijven.

Over Duolingo

Het meest verbazingwekkende van Duolingo vind ik dat het gratis is. En dat je ‘voor gratis’ zoiets goeds krijgt. Dat het gratis is komt voort uit het oorspronkelijke businessmodel waarin gebruikers werd gevraagd om inhoud te vertalen en vertalingen te beoordelen. Nu is het nog steeds gratis, maar daarnaast is er ook een betaalde, advertentievrije, versie.

Een Duolingo-cursus bestaat uit een onderwerpen-boom die je afwerkt. Ieder onderwerp bestaat uit verschillende levels. Er is steeds een aantal onderwerpen geclusterd. Deze moet je eerst afronden voor je naar de volgende groep onderwerpen door kunt.

Bij een onderwerp vind je een overzicht van de woorden en/of grammatica die je erin leert. Dat is vooral leuk voor mensen zoals ik die graag weten wat ze uiteindelijk moeten kunnen :-). Maar dat kun je dus ook overslaan en dan vooral leren door te doen.

Drill & practice

Ieder onderwerp is opgebouwd uit levels, waarin je steeds ongeveer hetzelfde oefent, in een opbouwende moeilijkheidsgraad. Net zolang tot je bij jezelf denkt: ‘maar dit heb ik toch al eens gedaan’. En dat is dan meteen ook het moment dat je het gevoel krijgt dat je het beheerst. Dat oefenen gaat in verschillende vormen. Van iets luisteren en dat natypen, het kiezen uit de juiste woorden, het invullen van één woord tot het typen van de volledige zin.

Een vaardigheid wordt beschouwd als “geleerd” (“learned”) wanneer gebruikers de lessen over deze vaardigheid hebben afgerond, en “onder de knie” (“mastered”) na het voltooien van een bepaald aantal “opfrislessen” (“refresh skill”) die toegankelijk worden na het maken van vertalingen die min of meer gerelateerd zijn aan de betreffende vaardigheid.

Gamification

In dat oefenen zitten allerlei elementen van gamification ingebouwd. Zo krijg je “experience points (XP)” (vaardigheidspunten) wanneer je een les voltooit. Daarmee kom je in een klassement terecht. Na iedere week gaan het bovenste x-aantal door naar een volgende ‘league’. Dat stimuleert wel om nog net even een lesje extra te doen, om zo iemand anders voorbij te gaan of te zorgen dat je in de top 3 blijft. Maar daaruit blijkt ook wel weer mijn prestatiegerichte ik :-).

Als je een aantal oefeningen achter elkaar goed gedaan hebt, krijg je te horen dat je goed bezig bent. En na een aantal fouten achter elkaar, komt er een motiverende boodschap. Duolingo stimuleert ook om regelmatig te oefenen en je ‘streak’ van elke dag oefenen zo lang mogelijk vol te houden.

Lees ook: Leren leuk maken met escape rooms

En is het wat?

Ja, ik vind het leuk om te doen en ben zelfs zover dat het al bijna een routine is om elke dag iets te doen. Al is het maar één lesje. Ik wil mijn ‘streak’ natuurlijk niet doorbreken. In het begin (het alfabet) ging ik redelijk snel, maar dat komt omdat ik al een basis had van Oud-Grieks. Toen ik dat leerde, is het alfabet er zo ingestampt, dat ik het nog steeds ken. Dus hoefde ik nu alleen wat dingen af te leren; letters of leestekens die in het Nieuw-Grieks anders zijn of die je anders gebruikt. Ik heb inmiddels ook echt wel meer woorden geleerd. Als ik nu in een taverne zou zijn, zo-eentje zonder menukaart en met een eigenaar die alleen Grieks spreekt, zou ik me beter weten te redden denk ik. Daarbij geldt wel dat mijn passief herkennen van woorden, beter gaat dan het actief oproepen ervan. Laat staan conversatie. Ik denk dat gesprekken in het Grieks nog steeds een moeilijk verhaal zijn. Misschien zou ik daarvoor dan nog eens een gerichte cursus moeten doen. En dan geeft dit zeker wel een basis.