Learning maximizers oftewel ‘leermaximilisatoren’ oftewel ‘het leerresultaat zo groot mogelijk maken’. En dat laatste is natuurlijk de beste Nederlandse vertaling. Omdat het veel duidelijker maakt wat het is. Op LinkedIn kwam ik een lijstje tegen met ‘learning maximizers’ dat te leuk is om niet te delen. Dus dat doe ik dan ook!

Modellen

De learning maximizers zijn een reactie op het gebruik van andere modellen. Want zo zegt Will Thalheimer: het gebruik van modellen is belangrijk, maar tegelijkertijd is het ook risicovol. Bijvoorbeeld als je een model gebruikt dat:

• niet wetenschappelijk onderbouwd blijkt te zijn. Denk bijvoorbeeld aan leerstijlen of het 70-20-10 framework.
• de werkelijkheid te simpel maakt. Met als risico dat je focus niet op de juiste zaken ligt. Denk bijvoorbeeld aan een bepaalde invulling van persona’s.
• te ingewikkeld is. Zodat het eigenlijk vrijwel onmogelijk is om het goed toe te passen. Ik denk dat iedere onderwijskundige wel een voorbeeld van een model in deze categorie weet te bedenken. En waar je dan uiteindelijk wel delen van meeneemt, maar wat je nooit helemaal volledig uitvoert.
• het verkeerde model is voor waar de behoefte van lerenden op dat moment ligt. Denk bijvoorbeeld aan een complete e-learning die 3 uur duurt, terwijl er vooral interesse is in just-in-time procedurele ondersteuning. En natuurlijk sluit het één het ander niet uit, maar het heeft wel een heel ander vertrekpunt.

Lees ook: Leerstijlen bestaan niet

Learning maximizers

Will Thalheimer geeft aan dat je zoveel mogelijk ‘learning maximizers’ moet inbouwen in je leeroplossing. Hij presenteert ze niet als een model (waarbij het één aanhaakt op het ander), maar meer als een soort checklist van elementen. En natuurlijk moet je daarnaast even goed nadenken over doelen, doelgroep, (leer)middelen die erbij passen et cetera. Maar tegelijkertijd kan het je stimuleren om net een beetje breder te denken. En daar houd ik van ;-).