Maak e-learning behapbaar
Niet-professionele e-learningontwikkelaars die e-learnings ontwikkelen waar de gebruikers blij mee zijn. Dat is één van de uitdagingen van mijn werk. Waarbij je iedere keer weer merkt dat het ontwikkelen van e-learning echt een vak is. Laatst was ik op een bijeenkomst waar iemand vertelde dat hij het hele personeelshandboek in één e-learning gezet had. Ik denk dan meteen: ‘arme gebruiker’ en ook ‘wat zonde, omdat hierdoor je gebruikers onnodig afhaken’. Terwijl de oplossing heel duidelijk is: denk vanuit je gebruikers en maak de e-learning behapbaar.
Lees ook: 5 tips voor het ontwikkelen van e-learning
Denk vanuit je gebruikers
Ken jij jullie hele personeelshandboek uit je hoofd? Ik mag toch hopen dat dit niet zo is. In mijn geval: ik weet het te vinden, zodat ik erin kan opzoeken wat ik nodig heb. Daarnaast weet ik de dingen die er voor mij echt toe doen. Denk aan zaken als: hoe vraag je vakantie aan, wat doe je als je ziek bent en hoe kom je het kantoor binnen? Dat betekent dus dat er verschil is tussen dingen die ‘need-to-know’ en ‘nice-to-know’ (want opzoekbaar) zijn. En als je dat als uitgangspunt neemt, maak je een e-learning hierover een stuk relevanter én meteen ook een stuk korter.
Maak e-learning behapbaar
Hoe eet je een olifant? Juist, in stukjes. En dat is natuurlijk een flauwe grap, maar wel waar het om gaat. Je maakt iets wat groot is (al heb je er natuurlijk in de basis al over nagedacht dat het totaal niet té groot is), te doen. Je zorgt ervoor dat het ’te eten is’. Je maakt e-learning behapbaar door je inhoud in kleine stukjes te verdelen. Hoe je dat precies doet, hangt natuurlijk af van de structuur van je L(C)MS. Werk je vanuit blokken content die je vervolgens weer opsplitst in werkvormen? Of werk je met slides die samen één geheel vormen? Hoe je ook werkt, zorg dat je per stukje contentblok, per werkvorm en ook per slide, zoveel mogelijk afgebakende content behandelt. Als je het vergelijkt met een boek, kun je het ‘doorgaan naar een volgend stukje’ dan zien als het doorgaan naar een volgend hoofdstuk.
Deel versus geheel
Als je informatie opdeelt, is het belangrijk om te zorgen dat je niet verzandt in te kleine deeltjes. Of je deeltjes zo klein worden dat je niet meer ziet wat het geheel is. Een bekend voorbeeld hierbij is het maken van een spaghetti bolognese. Als je eerst uitlegt dat je uitjes moet fruiten, gehakt aanbraadt, bleekselderij snijdt et cetera, dan kan het heel lang duren voor je in de gaten hebt dat je dit doet om uiteindelijk een spaghetti bolognese te kunnen maken. En dat is niet handig.
En hoe liep het af met het personeelshandboek?
Voor wie benieuwd is hoe het afliep met het volledige personeelshandboek in één e-learning… Wees gerust, dat is nooit zo online gekomen. De ontwikkelaar vond het ook teveel van het goede en is opnieuw begonnen. En ja, een beetje jammer van al het eerder gedane werk was het wel, maar uiteindelijk was iedereen hier een stuk gelukkiger mee. Eind goed, al goed dus.