Ik durf van mezelf best te zeggen dat ik goede, strakke meerkeuzevragen kan schrijven. Maar als ik ze zelf moet beantwoorden? Rampzalig. Meerkeuzevragen zijn een kunst op zich. Als toetsdeskundige weet je precies hoe je ze helder en eenduidig opstelt. Maar zodra je zelf de rol van kandidaat inneemt, verandert alles. Opeens zie je nuances, twijfels en valkuilen die een gemiddelde kandidaat waarschijnlijk niet eens opmerkt.
Een simpele aanpassing in meerkeuzevragen kan het leerproces aanzienlijk verbeteren: retrieval practice. Er is namelijk iets dat zo eenvoudig is, dat jij je vast afvraagt waarom er niet eerder iemand was die dit heeft bedacht. Ik vroeg me dat namelijk wel af. En het draait allemaal om een pauze van vier seconden – ja, echt waar! Benieuwd hoe deze korte break het leren op z’n kop zet? Lees dan snel verder.
3 fouten bij het ontwikkelen van meerkeuzevragen, die jij (dus) nooit (meer) maakt. Het leek me leuk om wat veelvoorkomende missers op een rijtje te zetten. Die kun je gebruiken voor je eigen ‘o-ja-maar-gelukkig-doe-ik-dat-nooit-ervaring’ of als alarmbel of waarschuwing om dit nooit meer te doen. Ik ben benieuwd welke van deze opties voor jou opgaat.