We zetten studenten graag aan het schrijven. Maar er zijn meer manieren om te zien of ze de stof snappen. Die ook meer recht doen aan waar het écht om gaat in het beroep. Ik las een mooi pleidooi om creatiever te zijn in de beoordelingsvormen die we kiezen.

Lange verslagen schrijven

Veel opleidingen laten studenten schriftelijke (reflectie)verslagen schrijven als bewijsmateriaal voor het geleerde. Dat werkt niet altijd goed. Het kan zelfs tot demotivatie en ‘opschrijven wat de docent wil horen’ leiden. In dat laatste was ik zelf erg goed tijdens mijn eigen opleiding ;-). Maar dat is natuurlijk niet wat de bedoeling ervan is. Los daarvan is niet alles in een verslag te vatten en is een verslag lang niet altijd relevant voor de beroepspraktijk.

Gevarieerdere beoordelingsvormen

Tegelijkertijd herken ik de neiging om terug te vallen op een verslag zelf ook wel. Dus is het allereerst goed om je daar bewust van te zijn denk ik. En daarnaast belangrijk om na te denken over gevarieerdere beoordelingsvormen die het eindniveau aantonen én recht doen aan de essentie van het beroep. Denk aan video, audio, illustratief beeldmateriaal, demonstraties of testimonials van collega’s of cliënten. En vooral: een open gesprek met een student waarin die de kans krijgt duidelijk te maken wat er is gedaan en waarom. Dus geen ‘verdedigend’ panelgesprek, maar een gesprek met een positieve insteek. Tussen een deskundige en een bijna-deskundige. Tot slot vind ik ook de praktijkvoorbeelden die het artikel noemt de moeite waard. Denk aan:

• Laat studenten zelf de toetsvorm bedenken.
• Het mag ook op 8 bierviltjes: als het maar kort en krachtig is en tegelijkertijd herkenbaar en relevant.

Lees ook: Schrijven of typen?